Dzieciństwo
Salvatore
Antonio Gaetano urodził się 29 października 1950 roku w Crotone, w regionie
Kalabria. W marcu 1960 roku cała rodzina, z powodów zawodowych, przeprowadziła
się do Rzymu, gdzie potem Rino mieszkał przez całe życie. Jeden z nauczycieli
młodego chłopca wspominał, że Rino był wielkim marzycielem.
Początki
jego działalności artystycznej miały miejsce w 1967 roku, kiedy to wraz z grupą
przyjaciół założył zespół ,,Krounks”. Grupa wykonywała głównie covery. Rino grał na gitarze,
potem zaczął też pisać teksty piosnek. Inspirował się zarówno twórczością Boba Dylana,
the Beatles, jak również i włoskich artystów (Jannacci, De André, Celentano).
Pierwsze doświadczenia
sceniczne
W
1969 Rino zdobył pierwsze doświadczenia teatralne: zaczął bywać w Folkstudio,
lokalu, w którym gromadzili się młodzi artyści. Brał udział w kilku przedstawieniach,
np. ,,Czekając na Godota” czy ,,Pinokio”, recytował utwory Majakowskiego. Już
wtedy zaczął się wyróżniać na tle innych młodych twórców. Ironia i sarkazm bijąca
z jego piosenek nie wszystkim się podobała. Sam po latach stwierdził: ,,Już w
czasch kiedy śpiewałem w Folkstudio byłem zawsze powodem dyskusji. Wielu ludzi
nie chciało, żebym tam śpiewał moje własne kawałki, ponieważ mówili, że stroję
sobie z nich żarty.”
Rino księgowym i I love you Marianna
Rino
miał wykształcenie księgowego i jego tata, pragnąc dla syna pewnego źródła
dochodu w trudnych czasach, znalazł mu pracę w banku. Rino dostał od rodziców
rok na spróbowanie swoich sił w świecie muzyki. Jeśli by mu się nie udało
zaistnieć w tym czasie – praca w banku czekała.
Ale udało się i w 1973 roku pod pseudonimem ,,Kammamuri’s” nagrał pierwszy singiel zatytułowany
,,I love you Marianna”. Ten pierwszy sukces nie dodał jednak skrzydeł modemu Rino,
ponieważ, jak twierdzili jego przyjaciele, czuł się zupełnie niepewny siebie i
wątpił w swoje umiejętności wokalne. ,,Uważał się raczej za autora teksów niż
na wokalistę. Był przekonany, że nie został obdarzony dobrym głosem. Po wyjściu
singla ,,I love you Marianna” przyszedł do mnie i powiedział, że powinien chyba
pozostać przy śpiewaniu dla znajomych. Ja oczywiście wyśmiałem go i szybko
wysłałem do studia”. (Antonio Carelle ,,Rino vive! - Ma il cielo è sempre piu blù)
Pierwsze albumy, pierwsze sukcesy
Pierwszy
album ,,Ingresso libero” (,,Wstęp wolny') z tekstami Rino zostaje wydany w 1974
roku.
Z tego albumu pochodzą m.in. takie
piosenki jak ,, Tu, forse non
essenzialmente tu’’, ,,Ad
esmpio a me piace il sud”.
Pierwszy
album nie odniósł oszałamiającego sukcesu, czego nie można powiedzieć o kolejnym
singlu ,,Ma il cielo è sempre più blu’’ (,,Ale niebo jest coraz bardziej
niebieskie''). O czym śpiewa Rino? Wachlarz problemów, które porusza jest bardzo szeroki. Śpiewa o trudnym losie emigrantów, o korupcji wśród polityków, o nierównościach w społeczeństwie i o wielu innych problemach społecznych. Często w swoich tekstach wspomina o ,,błękitnej krwi", wyższej klasie społecznej. Zawsze to robi ironicznie, posługuje się paradoksami. A temat bardziej popularny, szczególnie w muzyce włoskiej, czyli l'amore? Sam tak mówił: ,,Śpiewam o miłości, ale unikam opisywania typowych sytuacji "ona mnie zostawia, odchodzi do innego, a potem żałuje i wraca do mnie". W ten sposób, również pod względem językowym, staram się być realistą. Śpiewając o miłości, nie używam płaczliwych i bezużytycznych słów".
W
1976 wychodzi kolejna płyta Rino zatytułowana ,,Mio fratello è figlio unico” (Mój
brat jest jedynakiem)
Z
płyty tej pochodzi jedna z najbardziej znanych piosnek Rino, a mianowicie ,,Sfiorivano
le viole”.
Enzo
Caffarelli tak wypowiedział się na temat tego albumu: ,,Jego drugi album, Mio
fratello è figlio unico”, jest zdecydowanie bardziej osobisty i dojrzały. Muzyka,
oparta na kilku akordach, jest tak inteligentnie zbudowana. Jego głos jest
agresywny, buntowniczy, teksty są zabawne, nieco alegoryczne. (..) ‘’
Od
tej pory nastąpił prawdziwy rozkwit twórczości Rino, co roku pojawiała się nowa
płyta. W 1977 - ,,Aida”, w
1978 - ,,Nuntereggae più”, w 1979 - ,,Resta vile maschio, dove vai?” i w 1980,
ostatnia płyta ,, E io ci sto”.
San Remo i ,,Gianna”
Rino
nie był przekonany do słuszności uczestnictwa w tym festiwalu, który uważał za
zbyt komercyjny. Wierni fani i przyjaciele również podzielali tę opinię i
starali się odwieść Gaetano od tego pomysłu. Ale ostatecznie, Nenio Melis, dyrektor
artystyczny festiwalu namówił Rino do uczestnictwa, twierdząc, że to taka
szansa zjawa się raz w życiu. W tym momencie pojawił się problem z wyborem
piosenki. Gaetano chciał zaprezentować coś z nowego albumu ,,Nuntereggae più”,
ale okazało się to niemożliwe. Ostatecznie przydzielono mu piosenkę ,,Gianna”.
Piosenkę, która nie podobała mu się i którą uważał za mało ambitną. Na
festiwalu zajął 3 miejsce, a ,,Gianna” stała się wielkim hitem w całych Włoszech.
Co sam Gaetano myślał o uczestnictwie w festiwalu? ,,Sanremo nic nie znaczy i
nie przypadkiem zaśpiewałem ,,Gianna”, która też nic nie znaczy”.
Zagadkowa śmierć
Kariera
Gaetano zostaje brutalnie przerwana 2 czerwca 1981 roku w wyniku tragicznego w
skutkach wypadku drogowego, zderzenia z ciężarówką. Nie wiadomo jak samochód piosenkarza
znalazł się na przeciwnym pasie. Zasnął? Był pijany? A może pod wpływem
narkotyków? Do dziś nie jest to jasne.
4
czerwca odbył się pogrzeb w kościele Sacro Cuore di Gesùw w Rzymie. W kościele
tym Gaetano miał za kilka tygodni brać ślub. Pogrzeb zgromadził wiele ludzi –
rodzinę, przyjaciół, fanów muzyka, jak również ludzi z branży muzycznej.
A dziś?
W roku 2007 nakręcono film biograficzny poświecony Rino Gaetano zatytułowany „Rino Gaetano Ma il cielo e sempre piu blu''. Ciekawostka: u boku Claudio Santamaria wcielającego się w główną postać, wystąpiła polska aktorka i modelka Kasia Smutniak. Wcieliła się w rolę narzeczonej piosenkarza.
Piosenki Rino są wciąż żywe, młodzi włoscy piosenkrze z chęcią po nie sięgają. Powstaje sporo coverów. Przykład poniżej.
“Rino sprawiał wrażenie sztucznego, szczęśliwego i lekkiego. Kiedy jednak przeczytamy słowa jego piosenek, zdamy sobie sprawę, że opisywał refleksje na temat społeczeństwa włoskiego i wewnętrznych rozterek. Myślę, że mało kto znał go prawdę o nim.”
Anna Castellari
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz